Istota i objawy choroby

Łojotok to stan zapalny skóry, objawiający się nadmiernym wydzielaniem łoju przez gruczoły łojowe. Schorzenie to może dotyczyć osób w każdym wieku. Łojotok występuje także w okresie niemowlęcym. Na występowanie łojotoku wpływ mają uwarunkowania genetyczne, a także hormony płciowe, co wiąże się z jego nasileniem w okresie pokwitania i przekwitania. Do czynników sprzyjających produkcji łoju należą: tłusta cera, nieodpowiednia higiena skóry, nadmiar androgenów, niedobór witamin, warunki pogodowe i stres. Łojotok występuje przede wszystkim w okolicach nosa, czoła, uszu, ust, fałd na ciele, a także na owłosionej skórze głowy (mówi się wówczas o tak zwanym łupieżu łojotokowym). W rezultacie skóra staje się tłusta i lśniąca, z charakterystycznymi wykwitami. Do innych, typowych objawów łojotoku można zaliczyć również szybsze przetłuszczanie się włosów, swędzenie i łuszczenie się skóry, a także niewielkie jej zaczerwienienie.

Łojotok występujący u dzieci nie jest niczym groźnym. Obecnie uważa się, że taka zmiana skórna stanowi reakcję alergiczną organizmu, który się rozwija. U dzieci zaobserwować można przede wszystkim zmienioną chorobowo skórę na głowie, która zaczyna się łuszczyć. Zmiany skórne mogą pojawić się ponadto na powiekach, w okolicy nosa, uszu, a także w pachwinach. Niemowlęcy łojotok na skórze głowy, nazywany powszechnie ciemieniuchą, może być uporczywy dla dziecka, ze względu na swędzenie. Żółta skorupka, która tworzy się na skórze głowy wygląda także dość nieestetycznie. Trzeba jednak pamiętać, że przypadłość ta nie jest groźna. Należy uważać, aby dziecko nie drapało skóry głowy, ponieważ może doprowadzić tym samym do powiększenia stanu zapalnego.

Diagnoza i leczenie

Diagnoza łojotoku ustalana jest w oparciu o obraz kliniczny oraz szczegółowy wywiad lekarski. W ramach złagodzenia objawów i leczenia choroby zaleca się zmodyfikowanie dotychczasowej diety, między innymi poprzez wprowadzenie dużej ilości białka, witamin (zwłaszcza A, B i E) i soli mineralnych oraz ograniczenie spożywania ostrych przypraw, tłuszczów, cukrów i wszelkich używek. W ramach codziennej pielęgnacji warto sięgnąć po specjalne mydło i szampon dla skóry wrażliwej. Pomocne okaże się także stosowane toniku zawierającego kwas salicylowy, zwłaszcza na środkowe okolice twarzy. Specjalne szampony na łojotok zawierają w swoim składzie takie aktywne składniki, jak: cynk, selen, ketokonazol oraz wspomniany już wcześniej kwas salicylowy. Stosując tego rodzaju szampony, należy pamiętać o tym, aby po każdorazowym umyciu głowy, dokładnie ją spłukać. Poprawa stanu skóry łojotokowej widoczna jest przede wszystkim w okresie letnim, a wiąże się to z korzystnym  działaniem promieni słonecznych. Stosowanie wspomnianej wyżej diety również okaże się bardzo pomocne w leczeniu łojotoku. Zastosowanie jakiejkolwiek terapii powinno być jednak skonsultowane wcześniej z dermatologiem, który będzie w stanie wskazać najlepsze jej metody i rozwiązania.